Tu znajdziecie,krótką historię BMP, która może być punktem wyjścia


Koniec lat 70-tych i początek 80-tych był w Polsce okresem znaczących przemian ekonomicznych i społeczno-politycznych. W zmieniających się warunkach pojawiły się dla ludzi wierzących możliwości aktywizowania swej działalności .
Następstwem narastającej społecznej aktywności tych lat , jak również rezultatem zmniejszonej ingerencji ( mniejszej ) władz państwowych w kwestii religii była między innymi inicjatywa stworzenia organizacji obejmującej młodzież prawosławną w Polsce.
Idea ta zaowocowała rezultatami w latach 80- tych .
Pierwszych oznak wzmożonej działalności młodzieży prawosławnej w powojennej Polsce należy szukać w końcu lat 60-tych w studenckich środowiskach warszawskich uczelni , głównie wśród studentów pochodzących z Białostocczyzny.
" Już w końcu lat 60-tych było wyraźnie widać , że lekcje religii i kazania nie trafiały do wszystkich , że bardzo wielu ludzi miało fałszywe albo nie miało żadnego wyobrażenia o życiu Cerkwi Prawosławnej"( wypowiedź biskupa Jeremiasza )
W tym też czasie u ludzi mających przygotowanie teologiczne pojawiła się potrzeba przekazania wiedzy o dogmatach Cerkwi innym ludziom.
Potrzeba pracy z młodzieżą i dorosłymi była i jest w Cerkwi Prawosławnej pierwszoplanowa , jednakże w latach 70-tych tylko niektórzy duchowni angażowali się w działalność.
Organizacje społeczne i polityczne , do których należeli wierni prawosławni w najlepszym wypadku byli obojętnie nastawione do nauk Cerkwi.
Większość duchownych i dostojników prawosławnych zgadzała się na to , by pozostawić działalność wiernych i kwestie religijne w obrębie murów cerkiewnych ( wypowiedź E. Czykwina )

Pierwszym miejscem spotkań studentów prawosławnych było Seminarium Duchowne w Warszawie przy ul. Paryskiej. Zaczęły się one w 1969 r. Do czwartkowych dyskusji w Domu Studenckim dołączono spotkania niedzielne w podziemiach Soboru p.w. Marii Magdaleny oraz spotkania w domu dr J Anchimiuka.
Pierwsze oficjalne spotkanie prawosławnej braci studenckiej odbyło się w 1970 r. u Metropolity Warszawskiego .
W połowie lat 70-tych młodzież środowisk studenckich w Warszawie podjęła próby nawiązania kontaktów z młodzieżą prawosławną w innych parafiach , zwłaszcza w tych , w których miały miejsce podobne spotkania, m.in. pod przewodnictwem ks. Żeleźniakiewicza w Białymstoku, ks. Tofiluka w Hajnówce i ks. Misijuka w Drochiczynie.
W następnych latach zaistniała potrzeba by nadać bardziej zorganizowany charakter spotkaniom , wycieczkom i pielgrzymkom do Klasztoru w Jabłecznej oraz znaleźć większe poparcie wśród wiernych.
" Praca była ciężka i chociaż została pobłogosławiona przez Metropolitę, to niewielu duchownych ją wspierało".
Niektórzy księża jawnie twierdzili , że prowadzenie takiej działalności to rozmienianie na drobne celów wytyczonych dla Cerkwi.
Jedni uważali , że to protestancki wymysł , jeszcze inni wątpili w powstanie jakiejkolwiek organizacji młodzieży prawosławnej w Polsce.
" Baliśmy się także reakcji władz państwowych , służby bezpieczeństwa , dlatego spotkania grupy roboczej były utajone" ( wypowiedź bp.Jeremiasza ). Starania ukierunkowane na nadanie działalności spontanicznego charakteru oraz zorganizowanej formy osiągnęły częściowy sukces w 1980 r.
Pierwszym etapem działalności studentów prawosławnych , należących do Koła Naukowego Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej , było utworzenie Koła Prawosławnych Teologów ; inicjatorem tych spotkań był dr Anchimiuk.
Wkrótce po zawiązaniu się Koła zorganizowano pierwszą zorganizowaną pielgrzymkę pieszą na Św. Górę Grabarkę ( 9-11 maj 1980).
Przybyło ok. 80 chętnych -liczba ta dla organizatorów była przyjemną niespodzianką.
Oprócz organizowania pielgrzymek Koło Prawosławnych Teologów prowadziło nadal cykliczne spotkania dyskusyjne , organizowało wycieczki oraz nawiązywało kontakty z młodzieżą z innych parafii.
Zaczęto również organizować obozy.
W takich warunkach nowopowstałe Koło Prawosławnych Teologów , mające według niektórych uprzywilejowany charakter , nie zaspokajało ambicji i wysokich oczekiwań młodzieży . Z czasem doszło do zorganizowania pierwszego , wspólnego spotkania młodych ludzi na Św. Górze Grabarce , dyskusje tam prowadzone dały im możliwość ustosunkowania się do współczesnych problemów .
W ciągu około 10-letniej działalności dr Anchimiuka w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej wyłoniło się kilkanaście osób przygotowany do samodzielnej pracy z młodymi ludźmi ; to oni jako pierwsi stworzyli organizację młodzieży prawosławnej w krajach byłego obozu socjalistycznego.
" Wartym podkreślenia jest fakt , że dla nas , członków bractwa najważniejszym było uświadomienie sobie , że jesteśmy członkami Cerkwi , a nie to jakiej jesteśmy narodowości"
( wypowiedź M. Matreńczyka )
Na pierwszym wspólnym spotkaniu , które odbyło się w dniach15-17.10.1982 r. na Św. Górze Grabarce wybrano przewodniczącego organizacji. Wybory odbyły się w oryginalny sposób. Nazwiska trzech kandydatów ( E. Czykwina , M.Matreńczyka i S. Makala ) napisano na oddzielnych kartkach i włożono do Biblii i po wspólnej modlitwie przełożona Klasztoru Barbara wyjęła kartkę z nazwiskiem E. Czykwina.
By zrealizować główny cel Bractwa tj. pomoc w kreowaniu świadomości prawosławnego chrześcijanina , podążającego za Chrystusem , godnego następcę bogatej tradycji Cerkwi , były określone trzy główne sfery działalności Zarządu :
. włączyć w struktury organizacji większą ilość członków poprzez popularyzację idei Bractwa wśród duchownych i młodych ludzi.
. pomoc już działającym grupom ( przede wszystkim mniejszym ) w ich pracy
. organizacja głównych akcji tj. pielgrzymek , letnich obozów i nawiązanie kontaktów z młodzieżą z innych krajów ;
Latem 1983 r. Bractwo stało się członkiem Syndesmosu - Światowego Związku Młodzieży Prawosławnej . Oficjalne włączenie do tejże organizacji miało miejsce w czasie XI Wspólnych Spotkań Syndesmosu , które odbyło się na wyspie Krecie.
Funkcjonowanie Bractwa do 1985 r. opierało się na analizach jego dotychczasowej działalności.
Najbardziej owocnymi formami pracy Bractwa w tym okresie były obozy letnie , które stały się w naszych warunkach najefektowniejszą formą wpływania na młodzież , oraz organizowanie pielgrzymek majowych na Św. Górę Grabarkę . Uczestnicy tych spotkań sformułowali szereg istotnych uwag.
Program obozów letnich od strony teologicznej nie był najlepiej opracowany i realizowany , pielgrzymki majowe zaś zaczęły się przekształcać w zloty młodzieży , w związku z tym wielu ludziom nie zawsze podobała się specyficzna duchowa atmosfera tych spotkań .
Istotnym elementem działalności Bractwa do połowy lat 80-tych była konsekwentnie rozwijająca się współpraca międzynarodowa - głównie z organizacjami prawosławnymi i założenie własnego pisma - "Biuletynu Informacyjnego" , który jednak po pierwszym roku ukazywania się stał się " nieregularnikiem".
Zimą 1989 r. z inicjatywy Bractwa i członków Syndesmosu podjęto się zorganizowania IV Międzynarodowych Konsultacji Prawosławnych Szkół Teologicznych , odbyły się one w Supraślu.
Innym ważnym zdarzeniem było oddanie do użytku Domu Pielgrzyma na Św. Górze Grabarce oraz rozpoczęcie budowy " Chaty Bractwa" w Białowieży . W czasie tych konsultacji poruszano m.in. kwestie wprowadzenia nauki religii w szkołach podstawowych i średnich , począwszy od IX 1990 r. ( i kłopoty z tym związane ).
Dyskusję dotyczącą nauczania religii w szkołach prowadzono także w czasie X Wspólnych Spotkań Bractwa , które miały miejsce w Bielsku Podlaskim
Pojawienie się religii w szkołach świeckich z jednej strony dało Cerkwi młodzieży działającej w Bractwie nowe możliwości pracy ( większość katechetów było / jest członkami Bractwa ) , mogło jednak paradoksalnie być przeszkodą dla prawidłowego funkcjonowania organizacji , gdyż młodzież szkolna zaczęła się odnosić do lekcji religii jak do kolejnego zwyczajnego przedmiotu i coraz mniej osób było zainteresowanych szukaniem i nawiązywaniem nowych kontaktów i głębszej znajomości Prawosławia poza szkołą.
Duchowni z kolei obciążeni obowiązkami nauczyciela i częściowo nimi usprawiedliwieni - często nie mieli czasu na prowadzenie bardziej aktywnej pracy z młodzieżą w parafii ( w parafiach ).
Procesy demokratyzacji życia społecznego mające miejsce w 1990-91 r. doprowadziły do zatwierdzenia przez Sejm RP w lipcu 1991r. ustawy o wzajemnych stosunkach między władzami państwa a Autokefalicznym Kościołem Prawosławnym w Polsce - na mocy której Bractwo otrzymało status prawny jako jedna ze struktur , w działalności której zawiera się życie Cerkwi. Umowa ta przewidywała także likwidację istniejącego do tej pory Sądu Koleżeńskiego - jego funkcję przejęła Komisja Rewizyjna.
Od 1991 r. w znacznym stopniu ożywiła się działalność Bractwa ( m.in. obozy letnie dzieci i młodzieży ). Aktywnie rozwija się współpraca międzynarodowa. Wszechstronne ożywienie widać w naukowej działalności Bractwa.

czekam z niecierpliwością!   mam nadzieję, że zbierzecie swoje pomysly i na biwaku zrobimy wstepny plan przedstawienia